لایه های OSI هفت لایه را توصیف می کند که سیستم های کامپیوتری برای برقراری ارتباط از طریق یک شبکه استفاده می کنند. این اولین مدل استاندارد برای ارتباطات شبکه ای بود که در اوایل دهه 1980 توسط همه شرکت های بزرگ کامپیوتری و مخابراتی پذیرفته شد.
اینترنت مدرن مبتنی بر OSI نیست، بلکه بر اساس مدل ساده‌تر TCP/IP است. با این حال، مدل 7 لایه OSI هنوز به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا به تجسم و ارتباط نحوه عملکرد شبکه ها کمک می کند و به جداسازی و عیب یابی مشکلات شبکه کمک می کند.
OSI در سال 1983 توسط نمایندگان شرکت های بزرگ کامپیوتر و مخابرات معرفی شد و در سال 1984 توسط ISO به عنوان یک استاندارد بین المللی پذیرفته شد.
ما لایه‌های OSI را «بالا به پایین» از لایه برنامه‌ای که مستقیماً به کاربر نهایی سرویس می‌دهد، تا لایه فیزیکی توصیف می‌کنیم.
7. لایه کاربردی
لایه برنامه توسط نرم افزارهای کاربر نهایی مانند مرورگرهای وب و کلاینت های ایمیل استفاده می شود. پروتکل هایی را فراهم می کند که به نرم افزار اجازه می دهد اطلاعات را ارسال و دریافت کند و داده های معنی دار را به کاربران ارائه دهد. چند نمونه از پروتکل های لایه کاربردی عبارتند از: پروتکل انتقال ابرمتن (HTTP)، پروتکل انتقال فایل (FTP)، پروتکل دفتر پست (POP)، پروتکل انتقال نامه ساده (SMTP) و سیستم نام دامنه (DNS).
6. لایه ارائه
لایه ارائه داده ها را برای لایه برنامه آماده می کند. این تعریف می کند که چگونه دو دستگاه باید داده ها را رمزگذاری، رمزگذاری و فشرده کنند تا از طرف دیگر به درستی دریافت شوند. لایه ارائه، داده های ارسال شده توسط لایه برنامه را می گیرد و آن را برای انتقال در لایه جلسه آماده می کند.
5. لایه جلسه
لایه نشست کانال های ارتباطی به نام جلسات را بین دستگاه ها ایجاد می کند. مسئول باز کردن جلسات، حصول اطمینان از باز ماندن و عملکرد آنها در حین انتقال داده ها و بستن آنها پس از پایان ارتباط است. لایه جلسه همچنین می‌تواند در حین انتقال داده، نقاط بازرسی را تنظیم کند—اگر جلسه قطع شود، دستگاه‌ها می‌توانند انتقال داده‌ها را از آخرین نقطه بازرسی از سر بگیرند.
4. لایه انتقال
لایه انتقال داده های منتقل شده در لایه نشست را می گیرد و آن را به بخش هایی در انتهای فرستنده تقسیم می کند. این مسئول مونتاژ مجدد بخش ها در انتهای گیرنده، تبدیل آن به داده های قابل استفاده توسط لایه نشست است. لایه انتقال کنترل جریان را انجام می دهد، داده ها را با سرعتی که با سرعت اتصال دستگاه گیرنده مطابقت دارد ارسال می کند، و خطا را کنترل می کند، بررسی می کند که آیا داده ها اشتباه دریافت شده اند و اگر نه، دوباره درخواست می کنند.
3. لایه شبکه
لایه شبکه دو عملکرد اصلی دارد. یکی تقسیم کردن بخش ها به بسته های شبکه و مونتاژ مجدد بسته ها در انتهای گیرنده است. مورد دیگر مسیریابی بسته ها با کشف بهترین مسیر در یک شبکه فیزیکی است. لایه شبکه از آدرس های شبکه (معمولاً آدرس های پروتکل اینترنت) برای مسیریابی بسته ها به گره مقصد استفاده می کند.
2. لایه پیوند داده
پیوند، یک ارتباط بین دو گره متصل به یک شبکه است که می کند و پایان می دهد. بسته ها را به فریم تقسیم می کند و آنها را از مبدا به مقصد می فرستد. این از دو بخش تشکیل شده است: Logical Link Control (LLC) که پروتکل‌های شبکه را می‌کند، خطا را می‌دهد و فریم‌ها را همگام‌سازی می‌کند، و دسترسی به رسانه (MAC) را کنترل می‌کند که از آدرس‌های MAC برای اتصال دستگاه‌ها و لایه‌های مجوز استفاده می‌کند. برای انتقال و دریافت داده ها استفاده می کند.
1. لایه فیزیکی
لایه فیزیکی مسئول کابل فیزیکی یا اتصال بی سیم بین گره های شبکه است. این کانکتور، کابل برق یا فناوری بی‌سیم را که دستگاه‌ها را به هم متصل می‌کند، تعریف می‌کند، و مسئول انتقال داده‌های خام است که به سادگی مجموعه‌ای از 0 و 1 است، در حالی که مراقبت از کنترل نرخ بیت است.
تیم ما شامل بخش‌های مختلف مدیریت فناوری اطلاعات (IT)، مجازی سازی، شبکه، پییاده سازی و طراحی وب‌سایت‌های وردپرس با استفاده از هوش مصنوعی (AI) و طراحی گرافیکی تخثصصی گرافیکی با هوش مصنوعی در حال تجربه تحولی چشمگیر هستند که دنیای دیجیتال را به شکل بی‌سابقه‌ای تغییر می‌دهد. هوش مصنوعی نه تنها فرایند طراحی و توسعه وب‌سایت‌ها را تسریع می‌کند، بلکه تجربه کاربران را بهبود می‌بخشد و امکانات نوینی را فراهم می‌آورد. بهترین خود را با تیم ما بسازید!